Morrie krijgt sinds kort
een dagelijkse dosis Rimadyl. Het verschil met wel of geen
pijnstilling/ontstekingsremmers is evident. Het waren tropenjaren met twee
jongere vriendinnen en te veel konijnen om in je eentje aan te kunnen. Dat heeft
aan zijn lijf gevijld. Tel daarbij de ouderdomsklachten op die je pro deo bij de
ouwe-knarren-leeftijd cadeau krijgt en voor je het weet zit je aan de pillen en
moet je een stapje terug doen. Om Morrie geen overdosis te bezorgen (ik ben soms
wat vergeetachtig), heeft deze senior net als menige oude van dagen een handig pillendoosje.
Het ligt op mijn bureau. Dat weet de hond. ’s Morgens komt hij, zich verheugend op
de pillen, het kantoor binnen walsen. Ze zijn zo lekker (de pot vermeldt ‘smakelijke
tablet’) dat Morrie ze geheid verslijt voor snoepjes. Vandaar dat hij het
onbegrijpelijk vindt dat ik het overige etmaal zo gierig ben met uitdelen.