Uit de ouwe doos: Noorse Buhund prequel
dogtales 20. Geïnspireerd door de avonturen van Asterix.
Elke dåg zijn we benieuwd in welk åvøntuur Skippix nu
weer belåndt. In het bijzijn van åndere hønden hångt hij grååg de ønøverwinnelijke
døgsen uit. Våndååg begeven we øns in dit ingewikkelde døch øngecømpliceerde verhåål
nåår een zønøvergøten waterbuffer die dapper weerstånd probeert te bieden aan
de Måås. Vanwege de heftige regenval treedt de rivier regelmatig buiten
haar oevers. Staan de uiterwaarden droog dan kun je er fijn wandelen. Nu zijn
ze tijdelijk veranderd in één grote modderige waterplas. Skippix is in een
dolle bui. Ik besluit eerst achterlangs te lopen waar het slijkerige pad
een pier is. Dat is minder riskant omdat hij nergens heen kan.
Aan gene zijde van het ondergelopen gebied hoort hij onverwacht
het geblaf van zijn allerbeste vriend Fiksen. Wråf! Wårf! Voor ik er erg in
heb, ploegt hij door het drassige gebied. Zijn poten zakken diep in de bagger.
Zonder aarzelen ploetert hij verder. Op mijn geroep om terug te keren krijg ik
geen respons. Langzaam verdwijnen zelfs zijn schouders in het ontstane natuurbad.
Je ziet nog net zijn dappere kop vastberaden boven het water uitsteken. Lånd in
zicht! Hij klautert aan wal en schudt de modder slechts gedeeltelijk van zich af.
In hoog tempo snelt hij naar de Sjef van
Fiksen. Die heeft de lekkerste en de meeste kjeks
bij zich en daar is het Skippix uiteindelijk om te doen.
Vanaf de overkant roep ik hem terug. Pas als alle kjeks zijn verorberd reageert hij en
kijkt onbewogen mijn richting uit. Hij lijkt niet van plan om nog een keer de
grote oversteek te maken. Ik roep in de verte naar de Sjef en vraag om Skippix dan maar af te leiden, zodat ik hem kan ophalen.
Net als ik de bocht genomen heb, hoor ik geroep. Skippix komt me toch achterna.
Hij is terug het water ingedoken. Alle goden nog aan toe! Door het slijk heb ik
intussen een modderbruine in plaats van een blonde døgsen. Ik had gewoon geduld
en vertrouwen moeten hebben en wachten. Ik heb al eerder gemerkt dat ik op de
plaats moet blijven staan waar hij verdwijnt, omdat hij daar altijd weer
terugkeert - hoewel dit soms wel even kan duren. GRRRØØÅÅRRR!
Skippix steekt voor de zoveelste keer over. Onder een intussen
toegestroomde scanderende menigte betreedt hij de oever. Zo werkt dat dus: niet
goed luisteren en toch ingehaald worden als een held.
De ønverschrøkken Skippix lååt zich niet åfleiden døør
dit soort zåken. Hij denkt niet nå øver zijn gøede en minder gøede gewoontes. Weldra
rent hij te midden vån zijn åndere høndenvriendjes een ererøndje. EINDE
In dierbare herinnering
aan Max van Jacques en Henny.