born to run
De stelling: wie was er eerder, de kip of het ei? Heeft door
de eeuwen heen al heel wat hoofdbrekens gekost. En de wetenschap is er nog niet
over uit. Datzelfde geldt voor Skip. De wegloper kwam pas bij ons wonen toen
hij bijna twee was. Zou de Noorse Buhund, indien hij als pup bij ons was
gekomen, ook gejaagd hebben? Want wij zouden dat in beginsel al niet hebben
toegestaan. Een soort kip-of-het-eivraag: is jagen aangeleerd of zit het in de
genen? Kan je een jagende hond het jagen afleren en een hond die niet geïnteresseerd
is in jagen, dat bijbrengen?
op dreef
Elke hond kan een jager worden. Honden vinden het heerlijk
om te rennen. Worden ze daarbij getriggerd door een ‘wegvluchtend’ dier, mens,
of vervoermiddel, dan zullen ze (uitzonderingen daargelaten) instinctief de
achtervolging inzetten. Was deze actie, in wat voor opzicht ook, succesvol, dan
krijgt de hond hier een adrenalinekik van. Doet zo een situatie zich weer voor,
dan zal de hond het gedrag maar wat graag willen herhalen.
(af)remmen
(Na)jagen is dus zelfbelonend gedrag. Het is in aanleg
aanwezig en kan doordat de hond regelmatig de vrijheid krijgt om zijn gang te
gaan, uitvergroot worden. Wil je niet dat jouw hond een passionele jachtdrift
ontwikkelt, of ongeoorloofd de achtervolging inzet, dan zul je dit (uit veiligheidsoverwegingen) voor moeten
zijn of inperken. Dat kan met gehoorzaamheidstraining, jachtcursus, respect
bijbrengen voor dieren (en alles wat beweegt), het vermijden van prikkels die
aanzetten tot achtervolgen, en vooral jezelf het aller-interessantst maken. Dat
klinkt eenvoudig, maar dat is het niet. Bepaal daarom als eigenaar vanaf dag één
of je zulk gedrag wilt toestaan. NB Een jachthond doe je te kort indien je hem zijn oorspronkelijke
taak waarvoor hij geboren is, onthoudt.
born to hunt