Het trekken van gekke gezichten naar de fotograaf heeft een
lange geschiedenis, aldus Mark Moorman (PS31 13-9-2014 gevonden foto). Kinderen
zijn er meesters in, maar er zijn genoeg volwassenen die hyperzelfbewust worden
van een camera voor hun neus en de grimas als enige mogelijke uitweg zien.
De grimas maakt ons weer kind. Het geeft de fotograaf de
gelegenheid om achter het zorgvuldig beschermde beeld van controle,
volwassenheid en status te kijken. Of je hebt gewoon geen zin om als je blote
zelf te kakken gezet te worden natuurlijk.
Honden hebben daar hun eigen kijk op. Camera-aandacht
is eng. Hoe vaak zie je honden op een foto niet wegkijken. Rechtstreeks het ‘grote
boze oog’ op hen richten, is heel bedreigend voor honden. Door weg te kijken en
oogcontact te vermijden, proberen honden juist om confrontaties te voorkomen of
te stoppen. Dus hoe meer je een hond recht aankijkt, hoe meer je die hond
dwingt om weg te kijken. Vaak zal de hond tegelijk zijn lichaam afwenden, zodat
hij met zijn schouders schuin naar je toestaat. Ook die zijdelingse
lichaamshouding is bedoeld om de ander te kalmeren. Op die manier zorgen honden
ervoor dat ze goed met elkaar en met ons omgaan.
Een goede vertrouwensband, attentie, interessantdoenerij, gekke
geluiden en lekkers zijn vereisten om je hond recht in de
lens te laten kijken.
