Konijnen
sturen de rebellen van het ene perceel naar het volgende. Funs de zwarte Beagle is
door het ontbreken van de sprayer aan zijn halsband minder gemotiveerd om te
gehoorzamen. Via de trimbaan vindt hij de weg naar de parkeerplaats waar zijn
eigenaresse hem opwacht. De baas van Kelpie Kielf is de hondenriem kwijt,
vermoedelijk is deze met het bukken naar de bal van zijn hals afgegleden. Hij
moet terug naar af.
Bij onze
rebellen kan het weer niet op. Haast per ongeluk zetten we Byker klem, da’s
vast één. Bij Cruzer en Skip is de bereidwilligheid ver te zoeken. Byker gilt
van onmacht: ze wil ook mee. De twee snellen terug in de veronderstelling dat
Byker yipt voor een konijn. Wanneer ze zien dat Byker gekneveld is, keren ze
stante pede om.
Het
bazinnetje van de oude Guapo, matzwarte vacht met een wit brilletje om de
kooltjes van ogen, lacht zich een kriek als M. smeuïg fratsen van onze losbandige
honden uit de doeken doet. ‘Jullie zouden een theatervoorstelling moeten maken’,
luidt haar reactie. ‘Nou, Een complete show is wat veel gevraagd. Op dierendag
verschijnt wel het grote avonturenboek van onze rebellen’, maak ik de
kanttekening. Zonder het te benoemen, weet ze dat het een heel dik boek zal
zijn.
M. ziet dat Skip dorstig
is. Door de droogte zijn de plassen leeg. Ik kan hem lokken met de klotsende
waterfles. En je-weet-wel, als je er twee hebt, heb je er drie. We mogen naar
huus.