Vaste prik als we op
plaats van wandelbestemming aankomen: Skip zoekt tevergeefs een beschut plekje
om zich te ontlasten. Je kan het maar kwijt zijn, voordat je gaat rennen, jagen,
graven, spelen met andere honden, je maag weer wilt vullen met beloningskoekjes
(of schapenkeutels). Vanmiddag is niet anders. Omdat wij baasjes besluiteloos halt
houden - we overleggen welke richting we zullen kiezen - meent Skip dat we openlijk toekijken hoe
hij in het openbaar, privaat gaat hurken. Pas als we hem verschillende keren onrustig
zien verplaatsen, beseffen we dat pas. Niet netjes van ons. Beschroomd bieden we onze
excuses aan: ‘We waren het ons niet bewust, Skip’. We draaien ons om. Skip kan
zonder pottenkijkers kaka doen. Dat lucht op.
Ongemerkt maakte ik een
foto. Als Skip dat wist plus het feit dat ik er op zijn blog melding van maak, zou
hij me zeker een poepie laten ruiken! Fijn dat honden van sommige zaken onwetend
zijn.