Altijd meer welkom
Nadat we onbehouwen van het kloostertuin werden verdreven (waarom stonden dan de poort wagenwijd uitnodigend open?), was het welkom
bij de Fressnapf-winkel des te hartelijker. Terwijl W. goedkopere Duitse
brandstof tankt, snuffelen Skip en ik door de Laden die volgestouwd staat met Leckerli’s.
Skip spurt meteen naar de vrij toegankelijke bakken waar het schepgoed voor het grijpen ligt. Ik probeer
door de riem kort te houden, Skip van de koekjes af te houden: eerst betalen,
dan snoepen. Dat blijkt geen sinecure, want ik moet telkens van bak en schep
verwisselen, het emmertje vasthouden en de trekkende Skip. Achter mijn rug om ziet
Skip toch kans om zelf inkopen te doen. Op het exacte moment dat hij
met de bek vol mergkluifjes staat, wordt hij betrapt door een meer dan
behulpzame werknemer. ‘Diebstal, Diebstal’, schalt het door de winkel. ‘Hier wird geklaut!’
Het personeel,
altijd in voor een grapje, moet deze tekst al ontelbare keren lacherig door de
microfoon hebben geroepen - alle honden zijn per
slot van rekening hetzelfde als het om koekjes scoren gaat. Ik zeg me enigszins
zo te voelen als de puistige puber uit de condoomcommercial*. ‘Nergens voor
nodig’, antwoorden de twee verkoopsters
in koor, ‘de bakken staan ook wel heel verleidelijk opgesteld.’ Onder het
afrekenen lacht Skip zijn liefste lach, kwispelt, high fivet, high tent, gaat
op zijn mooist zitten, danst ongevraagd om zijn as … en laat zich bij het
afscheid nogmaals trakteren door de gulle medewerkster.
* Sehr bekannte Deutsche Werbung. Een nerd probeert onopvallend zijn eerste pakje condooms
te kopen in een drogisterij. Aan de kassa werkt de streepjescode niet. De kauwgomknatschende caissière
die nog nooit van het woord discretie heeft gehoord, blèrt door de microfoon
zodat alle klanten het te horen krijgen: Tina, was kosten die Kondome?
