zaterdag 7 september 2013

MUISGRIJS


De spaarzaam verlichte slaapkamer voelde als een sauna. De hond en ik zijn niet uitgeslapen. Buiten is het grijs door grondmist. Het zijn de naweeën van een klamme nacht. We besluiten de auto te laten staan om een wandeling in het buitendijkse wiel te maken. Voordat we de singel oversteken, keft een hondje zeshoog in de torenflat als een vorm van protectionisme. Kenmerkend voor ‘kleine potjes hebben grote oren’, want de ramen zijn gesloten en zien kan hij ons niet. Skip neemt hem niet waar, hij is meer gefocust op de akelige metaalachtige galmen die stratenmakers met hun gereedschap voortbrengen. We pruttelen door naar de rivier. Opvallend: daarboven geen mistige verstuiver, maar klare lucht. Skip hijgt en wil naar het water. Met de verklaring: ‘Als je gaat zwemmen, zorgt die tijdelijke afkoeling straks voor een broeierige vacht’, houd ik hem aan de kant. 
Er schiet iets voor mijn voeten weg. Een impulsieve stemverheffing van mijn kant: ‘muis!’ Dat was niet in het belang van de muis. Skip komt direct op stoom. Een piepklein muisje. Het mocht geen naam hebben. Skip laat hem achter. Sinds hij een suïcidale muis als ontbijt nam die dwars in zijn maag landde, worden soortgenoten botweg uitgespuwd. Een reiger die tussen de eindeloze rimpelingen van het water doodstil op wacht staat, doet er meteen zijn voordeel mee. Prik! Het gratis muizenhapje zit al gespietst aan de dolk van een snavel. 

www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak