Ooit wel eens in een concertzaal gezeten, geapplaudisseerd bij opkomst van
de artiest, waarop die ad rem zijn publiek van repliek diende: Klappen? Ik heb
nog geen moer gedaan. Ik kan naar huis!
Iets vergelijkbaars in de verkeerde volgorde gebeurt er bij opa thuis. Opa
schotelt Skip bij binnenkomst de meest exquise hapjes voor. Pas bij het
afscheid vraagt opa in ruil daarvoor een pootje. Noorse Buhund Skip volhardt telkens in zijn
weigering. Waarom zou hij zijn pootje nog geven? Het lekkers is binnen. En zijn
pootje weggeven? Mooi niet! Straks krijg je ‘m niet terug!
Opa heeft voor hetere vuren gestaan. De aanhouder wint. Hij tovert een
allerlaatste koekje te voorschijn waar hij Skip mee omkoopt. Na lang
aandringen, geeft Skip morrend een halfwas pootje dat hij fluks terugtrekt voor
het geval dat …